چه کنیم جوان‌ها جذب مسجد شوند؟

اگر سری به مساجد شهر بزنید جای خالی جوانان در صف‌های نماز، اولین چیزی است که توجه شما را به خود جلب می‌کند. بسیاری از جوانان با اینکه اهل نماز هستند، اما ترجیح می‌دهند نمازشان را در خانه یا محل کار و به صورت فرادی بخوانند. این مسأله دلایل خودش را دارد که باید در جای خود آسیب‌شناسی شود. در نوشته پیش رو می‌خواهیم راه‌کار‌هایی ارائه دهیم که در جذب جوان‌ها به مسجد مؤثر است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بسیاری از جوان‌هایی که اهل نماز هستند، ترجیح می‌دهند نمازشان را در خانه یا محل کار و به صورت فرادی بخوانند. ممکن است پاره‌ای از آن‌ها به دلیل مشغلۀ زیاد یا بُعد مسافت، توفیق حضور در نماز جماعت مسجد را نداشته باشند، اما کم نیستند جوانانی که به دلایل دیگری که عمدتا خاستگاه فرهنگی دارد، در مسجد حضور پیدا نمی‌کنند. این موانع تا حدود زیادی قابل رفع است و کافی است راه‌کار‌های آن را بشناسیم و به آن عمل کنیم.

یک. پرهیز از طولانی شدن نماز جماعت

یکی از دلایلی که جوان‌ها رغبت ندارند نمازشان را در مسجد بخوانند طولانی شدن نماز جماعت است. این حالت به‌ویژه در نماز‌های ظهر و عصر، بیشتر آزاردهنده است، چون اغلب جوان‌ها در طول روز، مشغول انجام کار‌های خودشان هستند و طول دادن بیش از حد به نماز، می‌تواند برنامه‌ریزی آن‌ها را به هم بریزد.

طبق توصیۀ شرع مقدس، مستحب است امام جماعت، در اقامه نماز، حال کهن‌سال‌ترین نمازگزار را مراعات کند. پس بهتر است امام جماعت، به حداقل‌ها اکتفا و مستحبات را به بعد از نماز موکول کند.

دو. جناحی نکردن فعالیت‌های مسجد

متاسفانه فراوان دیده شده که مساجد در بزنگاه‌های سیاسی، تبدیل به تریبون آزاد یک جریان خاص سیاسی می‌شوند در حالی که جوانان امروز به دلیل تحصیلات دانشگاهی و دسترسی گسترده به شبکه‌های اجتماعی، نسبت به مسائل سیاسی و بین‌الملل تحلیل و دیدگاه خاص خودشان را دارند. قطع نظر از درستی یا نادرستی این دیدگاه‌ها، رویکرد امام جماعت و متولیان فرهنگی در مسائل سیاسی باید فراجناحی و در حد ارائه شاخصه‌های کلی آن هم بدون تعیین مصداق باشد تا بتوانند همۀ گروه‌ها را جذب کنند.
یکی از دلایلی که جوان‌ها رغبت ندارند نمازشان را در مسجد بخوانند طولانی شدن نماز جماعت است

سه. سپردن کار‌های فرهنگی مسجد به جوان‌ها

اکثر مساجد به شیوه سنتی اداره می‌شوند. این موضوع شاید برای سال‌خورده‌ها خوشایند باشد، اما طبع نوگرای جوان را نمی‌تواند ارضا کند. آن‌ها بیشتر در دنیای مدرن سیر می‌کنند و دوست دارند مناسک دینی را به شیوۀ جذاب‌تری برگزار کنند. در این بین بهتر است به آن‌ها بیشتر اعتماد کنیم و اجرای مراسم‌ها و برنامه‌های آئینی مسجد را به دست خودشان بسپاریم.

چهار. عضویت دادن جوان‌ها در ترکیب هیأت امنای مسجد

درست یا غلط، بسیاری از اعضای هیأت امنای مساجد را پیرمرد‌ها تشکیل می‌دهند. فاصلۀ دنیای آن‌ها با دنیای یک جوان آنقدر زیاد است که در بسیاری از مواقع، درک متقابلی شکل نمی‌گیرد. همین فاصله موجب می‌شود نیاز‌های جوانان در تصمیم‌گیری‌های خرد و کلان مسجد، در اولویت نباشد. بهترین راه حل، عضویت یکی دو نفر از نمایندگان جوانان مسجدی محل در ترکیب هیات امنای مساجد است.

پنج. پرهیز از گروکشی و سخنرانی بین دو نماز

سخنرانی بین دو نماز، نوعی گروکشی از وقت نمازگزاران است. به‌ویژه در مساجد بازار نباید به گونه‌ای عمل شود که کسب و کار بازاریان آسیب ببیند. سخنران اگر حرف حساب و شنیدنی داشته باشد نباید نگران این باشد که نمازگزاران بعد از نماز دوم، بین ترک مسجد و منبر، کدامیک را انتخاب می‌کنند.

شش. هدایت موقوفات مردمی به سمت برنامه‌های فرهنگی مسجد

وقتی پای درد و دل متولیان فرهنگی مسجد می‌نشینیم در اغلب اوقات، گلایه می‌کنند که برگزاری مراسم‌های جذاب‌تر نیاز به امکانات و بودجه درخور دارد و کمک‌های مردمی حتی کفاف هزینه‌های جاری مسجد هم نمی‌دهد. این دلیل را نمی‌توان به طور مطلق پذیرفت، چون مساجدی وجود دارند که به رغم کمبود تجهیزات، کارنامۀ قابل قبولی در جذب جوان‌ها دارند. این یک خطای راه‌بردی است که تصور کنیم برای جذب جوان‌ها لزوما باید امکانات زیادی در اختیار داشت. متاسفانه برخی گرفتار این اشتباه شده‌اند و به بهانه جذب جوان‌ها، مسجد را تبدیل به سالن ورزشی کرده‌اند. در حالی که بنا به گفتۀ رهبر معظم انقلاب ﺭﺍﻩ ﺟﺬﺏ ﺟﻮﺍﻧﻬﺎ ﺗﺼﺮّﻑ ﺩﻝ ﺟﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﺩﻝ ﺟﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﻗﯿﺎﻣﺘﯽ ﺍﺳﺖ، ﺍﻭﺿﺎﻋﯽ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮﺍﯾﺶ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻮﯾّﺖ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍﺯﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻟﻬﯽ ﺍﺳﺖ. ﯾﮏ ﺣﺮﻑ ﻣﻌﻨﻮﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺰﻧﻨﺪ، ﻣﻨﻘﻠﺐ ﻣﯿ ﺸﻮﺩ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻭ می‌شود ﺩﻝ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻓﻄﺮﺕ ﺍﻟﻬﯽ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺍﺳﺖ. ﺩﻝ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﻧﺼﺎﯾﺢ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻌﻨﻮﯼ ﻭ ﺳﻠﻮﮐﯽ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ ﺯﻭﺩ ﺍُﻧﺲ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯿﮑﻨﺪ، ﺯﻭﺩ ﺩﻟﺒﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﻣﯿﺸﻮﺩ؛ ﺟﺎﺫﺑﻪ ﺟﻮﺍﻧ‌ﻬﺎ ﺍﯾﻨ‌ﻬﺎ ﺍﺳﺖ... ﺷﻤﺎ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ، ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻌﻨﻮﯾّﺖ، ﺑﺎ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﯽ، ﻧﻪ ﻋﺮﻓﺎﻧﻬﺎﯼ ﺗﺨﯿّﻠﯽ ﻭ ﺗﻮﻫّﻤﯽ ﻭ ﺻﻮﺭﯼ، ﯾﮏ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﺁﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﮑﻨﯿﺪ، ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﺩﯾﺪ ﺟﻮﺍﻥ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﺠﺬﻭﺏ می‌شود ﻭ ﻣﯽ‌ﺁﯾﺪ. جاذبه جوان در مسجد این‌ها است. وَالّا حالا یک وسیله بازی هم آنجا فراهم کردیم، گذاشتیم، خب اگر بنا است برای بازی بیاید، برود در باشگاه بازی کند.

منبع: تبیان

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: جوانان مسجد جذب جوان ها نماز جماعت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۷۳۸۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

امام صادق (ع) در پی کسب و حفظ قدرت با هر شرایطی نبود

بنی‌عباس در آغاز کار به امام صادق (ع) پیشنهاد پذیرش خلافت دادند اما حضرت خلافتی که از مسیر بنی عباس و آدم‌کشی، جنایت، دروغ و خدعه به دست بیاید را نپذیرفت. این یکی از تفاوت‌های ائمه با دیگران است که دنبال این نیستند که تحت هر شرایطی به قدرت برسند. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم سعید طاووسی مسرور، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، در نشستی با عنوان «امام صادق(ع) و مسئله حکومت» طی سخنانی افزایش تعداد شیعیان در زمان امام صادق (ع) و سیره آن حضرت در مواجه با قیام‌های آن دوران پرداخت.

بخش‌هایی از سخنان این استاد دانشگاه را می‌خوانید:

ولادت امام صادق(ع) در سال 80 هجری و شهادت ایشان در سال 148 هجری رخ داد. از سال 83 تا 132، مصادف با دوره بنی امیه و خلفای ستمگری است که البته بعد از هشام، بنی امیه دچار ضعف شده و در سال 132، بنی امیه با کشته شدن مروان حمار ساقط می‌شود.

نکته مهم این است که دوره ضعف بنی‌امیه برای امام صادق (ع) بسیار مغتنم بود چون آنها دیگر نمی‌توانستند فشار زیادی به امام بیاورند لذا امام صادق(ع) هم از سقوط بنی امیه و هم تثبیت بنی عباس، نهایت استفاده را کردند چون فرصت ارزشمندی برای ایشان رخ داد.

گسترش مکتب شیعه در دوران امامت امام صادق (ع)

در زمان امام صادق(ع) تعداد شیعیان زیاد شد در حالی‌که این تعداد مثلاً در زمان امام حسن (ع) کم بود تا جایی که فرزندان آنها حتی امکان ازدواج با شیعه را نداشتند. بنی عباس، سال‌ها از هر راهی حتی راه‌های غیرشرعی و خدعه و نیرنگ استفاده کردند تا بتوانند بنی‌امیه را کنار بگذارند. آنها از روایات نبوی نیز سوء استفاده می‌کردند و حتی شروع به کشتار سادات کردند.

بنابراین لازم است این دشمنان اهل بیت (ع) را به خوبی بشناسیم که البته افراد بی‌سوادی نبودند و بسیاری از آنها از جمله مهدی، هادی و هارون، محدث بودند و برخی از آنها با علما مناظره می‌کردند.

 

کار قرآنی در شمار مبارک‌ترین کارهای اسلامی و جهادی است

 

بنی‌عباس، موقع روی کار آمدن به امام صادق (ع) پیشنهاد پذیرش خلافت دادند اما امام(ع)، خلافتی که از مسیر بنی عباس و از راه آدم‌کشی، جنایت، دروغ و خدعه به دست بیاید را نمی‌تواند بپذیرد چون اگر پیشنهاد آنها را می‌پذیرفت چه جوابی در قبال تاریخ داشت؟ این از تفاوت‌های ائمه ما با دیگران است که قدرت برای آنها موضوعیتی ندارد و دنبال این نیستند که تحت هر شرایطی به قدرت برسند و آن را حفظ کنند.

اگر امام حسن (ع) صلح کرد به این دلیل بود که اگر چنین کاری انجام نمی‌داد تشیع از بین می‌رفت هرچند که برخی از افراد، او را به خوار کردند شیعیان متهم کردند اما این سیاستی مثبت از جانب ایشان بود. بنابراین نباید سیاسی‌کاری به معنای منفی انجام دهیم چراکه واقعیت این است که خلافتی که از مسیر بنی‌عباس به دست بیاید مشروع نیست. از سوی دیگر مردم آماده پذیرش چنین چیزی از جانب امام صادق (ع) نبودند.

قیام‌‌های سادات حسنی علیه عباسیان

بنده تعجب می‌کنم که سر کلاس درس، برخی دانشجویان می‌گویند در چنین شرایطی هدف وسیله را توجیه می‌کند اما شهید بهشتی می‌گوید، با استفاده از پلکان حرام، کسی به پشت بام حلال نمی‌رسد. مطلب دیگر اینکه قیام‌‌های سادات حسنی علیه عباسیان را در آن دوران شاهد هستیم که می‌گفتند اینها دروغ گفتند و خدعه و نیرنگ به کار بردند و اسم اهل بیت(ع) را آوردند و عنوان ما را غصب کردند بنابراین قدرت باید در دست خاندان علی باشد نه آل عباس. البته امام صادق(ع) در قیام‌های محمد نفس زکیه و برادرش ابراهیم شرکت و همراهی نمی‌کند.

 بعد از واقعه عاشورا، برخی گمان کردند تنها درسی که می‌شود از حسین بن علی(ع) گرفت فقط مبارزه مسلحانه است که زیدیه نمونه بارز آنهاست اما مگر امام حسین (ع) در تمام زندگی‌اش فقط قیام مسلحانه داشته است؟ این انسان، 57 سال عمر کرد و بیست سال از آن را در صلح با معاویه بود.

چه کسی گفته است در هر شرایطی باید قیام کرد؟ ما باید ببینیم آیا چنین قیامی، نتیجه‌ای در پی دارد؟ امام حسین(ع) وقتی مشاهده کرد خلافت در حال تبدیل به سلطنت است قیام کرد و شهید شد. بنابراین مسیری که ائمه ما رفتند ادامه فکر و فرهنگ و معرفت حسینی بود اما مسیری که زیدیه در پیش گرفت این بود که در هر حالی باید قیام کرد و این منطقی نیست لذا امام صادق(ع) قیام زید را تأیید نکرده است.

 

اسرار موفقیت امام صادق (ع) در تقویت بنیان‌های وحدت امت اسلام

 

پشتوانه معرفتی در قیام‌ها

خط امام در آن زمان خط قیام نبود در حالی‌که زیدیه می‌گفتند امامی که در خانه بماند و درس بگوید به درد نمی‌خورد. آنها می‌گفتند جعفر بن محمد، اعتقادی به جهاد ندارد در حالی‌که امام صادق(ع) می‌گفتند من به جهاد اعتقاد دارم اما علم خودم را در کنار جهل آنان نمی‌گذارم. در قیام فخ در زمان امام کاظم(ع)، یکصد سید به شهادت رسیدند اما آیا در مکه و در حرم خدا، کسی قیام می‌کند آن هم در مقابل لشکر عباسی؟ بنابراین قیام‌های بدون معرفت، کور و بی‌هدف و سطحی، اثری در پی ندارد.

زمانی که زیدیان وارد قیام شدند از نظر فقهی وابسته به مکتب ابوحنیفه شدند. خود زید می‌گفتند امام صادق (ع) فقط در احکام، امام ماست. آنها در کلام یعنی عقاید نیز وابسته به معتزله شدند چون باز هم از اهل بیت(ع) فاصله گرفتند. پشت هر قیامی باید یک معرفت باشد مثلاً انقلاب اسلامی بر اساس پشتوانه معرفتی ولایت فقیه شکل گرفت لذا موفق شد.

فرض کنید اگر شرایط مهیا بود و امام صادق(ع) در دوران پس از بنی‌امیه به خلافت می‌رسید آن وقت چه اتفاقی می‌افتاد؟ در روایت شریفی از امام صادق آمده است بنی امیه و بنی عباس نمی‌خواهند دین را در جامعه رواج دهند. حال آیا امام صادق اگر به قدرت می‌رسید می‌توانست با استفاده از همان روش‌ها، دین را در جامعه ترویج کند؟ در این صورت چه تفاوتی بین امام صادق (ع) و بنی امیه وجود دارد؟ شیخ صدوق در کتاب شریف «الخصال» این حدیث را نقل کرده است و نکات مهمی هم در آن وجود دارد.

گفته شده آنهایی که بالاترند باید بر آنهایی که پائین‌تر هستند آسان بگیرند و با مدارا رفتار کنند. سپس به این داستان اشاره می‌شود که شخصی مسلمان می‌شود و سپس دوست مسلمانش به او می‌گوید برویم نماز صبح بخوانیم و پس از نماز می‌گوید حالا تعقیبات نماز را بخوانیم، سپس شروع به مباحثه می‌کنند تا اینکه نزدیک نماز ظهر و عصر می‌شود، این روند ادامه پیدا می‌کند تا اینکه نوبت به نماز مغرب و عشاء می‌شود. طرف ناراحت می‌شود و می‌گوید این چه دینی است که شما دارید؟

امام صادق (ع) می‌گوید این گونه نکنید چون باعث می‌شود مردم از دین زده شوند. این کاری است که بنی امیه انجام داده و با شمشیر با مردم سخن می‌گفتند اما ما نباید تصویری خشن از اسلام به نماش بگذاریم. در سکانس آخر فیلم «محمد رسول الله» از مصطفی عقاد که مربوط به فتح مکه است ابوسفیان می‌گوید این پیروزی از قلب‌ها وارد شد نه از دیوارها.

انتهای پیام/